Een jaar geleden is de oma van Kiki overleden. Ze speelt in de spelkamer een aantal keren hetzelfde spel. De speltherapeut moet haar ogen dichtdoen en intussen verandert Kiki de kamer. Ze zet de spullen op een andere plaats. Hierna moet de speltherapeut zeggen wat er veranderd is en zet Kiki alles weer zoals het was.  ‘Jij wil alles weer zoals het was, he Kiki?’ verwoordt de therapeut na het spel. Ja, zucht Kiki met rode wangen van inspanning. Door dit spel is een opening gemaakt voor Kiki om te praten over het gemis van haar oma. En wat er allemaal veranderd is voor haar sinds oma er niet meer is. In de volgende sessie neemt ze foto’s mee en maakt ze een verjaardagstekening voor haar oma. En na een aantal sessies is haar boosheid en verdriet een stuk minder en is ze minder fel naar anderen. Ze heeft haar kracht weer ontdekt; haar humor, zachtheid en haar steun aan kinderen die hetzelfde hebben meegemaakt.