Mart, een jongen van 6 jaar wordt aangemeld vanwege depressieve klachten. In de eerste sessie kiest hij de boksbal waar hij zich op uitleeft. Ik zeg: ‘Het lijkt wel alsof je ergens aan denkt wat je boos maakt’. Dan vertelt hij over een jongen die hem vorig jaar dwars zat. In de daarop volgende sessies zet ie steeds  hetzelfde soort spelbeeld neer in het zand. Dieren vallen elkaar aan, maar er ligt ook steeds een man in het drijfzand. Mart zet alles zwijgend neer en wil er niet bij praten, alleen zo nu en dan een hum als ik iets benoem dat klopt.  Wat bedoelt hij toch met dit beeld? Als ik aangeef dat het wel erg is om in drijfzand vast te zitten, kijkt hij op en roept: ‘Dat is precies de bedoeling dat ie verdwijnt, want hij is veel te aardig!’ Dat is wat hij bedoelt! Hij wil voor zichzelf op kunnen komen, want wat hij heeft meegemaakt dat wil ie niet meer! Samen gaan we de volgende sessies op zoek naar oplossingen en in de laatste sessie geeft hij me een prachtig symbolisch cadeau. Mart tekent met zijn vinger een poppetje in het zand, zet er een kruis doorheen en zegt: ‘ Ik was eenzaam en nu niet meer.’ Wat een wijs en bijzonder kind!