Het eerste opleidingsjaar voor kunstzinnig dynamisch coach is met succes afgerond! Kunstzinnig dynamisch coachen is een methodiek die kan worden ingezet worden bij kinderen, jongeren en volwassenen die zich graag creatief en kunstzinnig uiten. Via het maken en bespreken van het kunstwerk kan er meer bewustzijn komen van het denken, voelen, willen en zijn. Spanningen en blokkades kunnen losgelaten worden en er komt energie vrij.

Sinds kort biedt de praktijk ook Sherborne aan. Sherborne is een ontspannende bewegingsmethode. De methode stimuleert de ontwikkeling door middel van bewegen. Sherborne bevordert:

• De hechting/ band tussen ouder en kind
• Het zelfvertrouwen
• Het vertrouwen in de wereld om je heen
• Het bewustzijn van het eigen lichaam

Onze wachtlijst is op dit moment (23-08-2024) rond de 2 maanden.

Trots dat Speltherapie Frances van de Ven gaat deelnemen aan de Pilot Vaktherapie van de Sociale Teams Helmond! Binnen een aantal behandeltrajecten van jeugdigen en hun gezinssysteem wordt nauw samengewerkt door sociaal werkers en vaktherapeuten. Ook gaan ouders samen met hun kinderen aan de slag in de therapieruimte. De gedachte is dat niet alleen het kind focuspunt is in de therapie, maar dat het hele systeem, letterlijk en figuurlijk, in beweging komt. Bovendien wordt een duurzamer effect van de behandeling verwacht omdat sociaal werkers de positieve opbrengsten van de behandeling verder verankeren in de thuis- en schoolomgeving.

Vanaf nu is het Register Vaktherapeut een beschermd merk. Hiermee wordt de kwaliteit van de beroepsgroep en hiermee Speltherapie Frances van de Ven geborgd.

Per 1 mei 2020 zijn we met onze 3 spelkamers verhuisd naar Gasthuisstraat 102, 5708 HP in Helmond.

We hebben daar mooie, grote kamers met prachtig spelmateriaal. Er zijn volop gratis parkeerplaatsen en een ruime wachtruimte.

I wordt aangemeld voor speltherapie omdat ze last heeft van extreme emoties en boze buien. Na een dag vol prikkels en dingen die anders verlopen, kan het gedrag van I escaleren. Door het spel in de spelkamer krijgt I inzicht in haar emoties en leert ze die reguleren. I slaakt een zucht van opluchting als ik haar in een tekening uitleg hoe het komt dat ze zo snel boos wordt. Deze uitleg ontschuldigt haar en in dezelfde sessie krijgt ze handvatten om met haar emoties om te gaan. Na een paar weken speltherapie krijgt de moeder van I een auto-ongeluk gehad, waarbij ze haar been breekt. Omdat I alleen met haar moeder woont, moet haar moeder wellicht vaker een beroep doen op haar. I houdt zich wonderwel goed staande in deze nieuwe situatie, maar in de spelkamer wil ze toch echt even (onbewust) laten zien hoe ze zich voelt of wat ze zou wensen. Ze komt binnen en zegt: ‘Frances, vandaag wil ik een opruimrobot maken!!’  Eerst moet er een ontwerp worden gemaakt en na een uur intensief knutselen is hij af. Helemaal voldaan – omdat ze haar verhaal heeft kunnen vertellen in een kunstwerk en zo de erkenning heeft gekregen – verlaat I trots met de opruimrobot de spelkamer.

Sinds een paar maanden is de tweede spelkamer volop in gebruik!!

Soms laat ik kinderen een hut bouwen. Het bouwen van een hut stimuleert kinderen om langzaam maar zeker de wereld om hen heen ontdekken, steeds zelfstandiger te worden en een eigen wereld los van het gezin te creëren. Hutten bouwen heeft invloed op het zelfvertrouwen, de onafhankelijkheid, het probleemoplossend vermogen en de ontwikkeling van de fantasie. Het is dan ook interessant om te zien hoe de hut gebouwd wordt. Jan, een jongen van 10 jaar bouwt in mijn spelkamer een hut met een dak erop. Er is bescherming tegen regen; het is een veilige plek. Er is een ingang, zodat er verbinding is met de buitenwereld.  Er is eten in het huis en een EHBO-kistje; er wordt gezorgd in het huis, de basisbehoeftes zijn aanwezig. Boven zijn bed hangt een zwaard waarmee hij zich kan verdedigen tegen invallers. Het is een opvallend detail. Dit is precies waar Jan moeite mee heeft: Hoe ga ik op een goede manier het contact aan met een ander? Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik niet meteen in de strijd ga? Hoe baken ik mijn eigen stukje af? Dan laat Jan een gespeeld verhaal ontstaan; er komt een indringer in zijn huis. Na een hevige strijd zegt Jan tegen de indringer: We hoeven toch niet te vechten, je kan ook gewoon vragen of je bij mij mag komen! De indringer zegt: Jouw huis is zo mooi, ik wilde graag eens binnen kijken, maar je was bang voor mij en begon meteen te vechten. Ze worden vrienden en versieren samen de hut nog verder. Er komt een slinger met lampjes in de hut. Samen wordt het nog gezelliger!

Milou, een meisje van 5 jaar wordt aangemeld voor speltherapie, omdat ze sinds kort haar wimperhaartjes en wenkbrauwen uittrekt (trillotichomanie). Moeder zegt bij de intake: ‘We dachten altijd dat Milou onbezorgd was, maar nu twijfelen we daaraan’. De eerste keer wil Milou dat mama de hele sessie in de kamer blijft, Milou vindt het overduidelijk erg spannend allemaal. De keren daarop komt ze alleen, want ze is nu aan mij en de spelkamer gewend zegt ze. Milou vertelt waarom ze haar haartjes uittrekt; als je ze uittrekt dan mag je een wens doen. Dan loopt ze naar de handpoppen, pakt de foetsiepop en geeft mij de andere. Ze laat haar pop voorzichtig naar buiten komen en zegt: ‘ Ik ben een beetje bang’. O ja? zegt mijn pop. ‘Ja’, zegt de pop van Milou, ‘ik ben een beetje bang voor andere mensen’. De poppen hebben vervolgens een gesprek over hoe het is om vriendjes te hebben en hoe je vriendjes kunt maken.  Soms is het zo fijn als jezelf niet hoeft te praten, maar een pop het voor je doet! Na een aantal sessies waarin Milou haar angsten in de spelkamer kan uitspelen en ouders thuis aan de slag gaan met een beloningssyteem, stopt het ongewenste gedrag van Milou en durft ze zelf vriendjes te maken.