Soms laat ik kinderen een hut bouwen. Het bouwen van een hut stimuleert kinderen om langzaam maar zeker de wereld om hen heen ontdekken, steeds zelfstandiger te worden en een eigen wereld los van het gezin te creëren. Hutten bouwen heeft invloed op het zelfvertrouwen, de onafhankelijkheid, het probleemoplossend vermogen en de ontwikkeling van de fantasie. Het is dan ook interessant om te zien hoe de hut gebouwd wordt. Jan, een jongen van 10 jaar bouwt in mijn spelkamer een hut met een dak erop. Er is bescherming tegen regen; het is een veilige plek. Er is een ingang, zodat er verbinding is met de buitenwereld.  Er is eten in het huis en een EHBO-kistje; er wordt gezorgd in het huis, de basisbehoeftes zijn aanwezig. Boven zijn bed hangt een zwaard waarmee hij zich kan verdedigen tegen invallers. Het is een opvallend detail. Dit is precies waar Jan moeite mee heeft: Hoe ga ik op een goede manier het contact aan met een ander? Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik niet meteen in de strijd ga? Hoe baken ik mijn eigen stukje af? Dan laat Jan een gespeeld verhaal ontstaan; er komt een indringer in zijn huis. Na een hevige strijd zegt Jan tegen de indringer: We hoeven toch niet te vechten, je kan ook gewoon vragen of je bij mij mag komen! De indringer zegt: Jouw huis is zo mooi, ik wilde graag eens binnen kijken, maar je was bang voor mij en begon meteen te vechten. Ze worden vrienden en versieren samen de hut nog verder. Er komt een slinger met lampjes in de hut. Samen wordt het nog gezelliger!